Co robić, gdy okaże się, że chodzi o narkotyki?

Gdy masz pewność, że chodzi o narkotyki, zacznij działać, bo problem sam się nie rozwiąże. Nie działaj jednak pod wpływem emocji, nie rozpoczynaj rozmowy, gdy dziecko jest odurzone. Przygotuj się do rozmowy, zadbaj, o to, by każde z was miało na nią czas.

Wysłuchaj, co ma do powiedzenia na swoją obronę, ale nie daj się zwieść łatwym tłumaczeniom. Nie ufaj zapewnieniom, że znaleziony w jego pokoju narkotyk należy do kolegi. Nie daj się przekonać, że teraz taka moda i wszyscy biorą narkotyki. Nie uważaj za mniejsze zło, jeżeli mówi, „tylko trawka". Nie obwiniaj się, kiedy mówi, że bierze z powodu kłopotów rodzinnych.

Jeśli stwierdzisz, że był to incydent - daj mu szansę, nie traktuj jak narkomana. Porozmawiaj o konsekwencjach i zagrożeniach wynikających z brania narkotyków, a także o presji i manipulacji ze strony grupy biorącej narkotyki. Powiedz dziecku, że złamało zasady, zawiodło twoje zaufanie i wyjaśnij, jak źle się z tym czujesz. Ustalcie nowe reguły i stosuj zasadę „ograniczonego zaufania", dopóki nie upewnisz się, że wszystko jest w porządku.

Jeśli stwierdzisz, że dziecko ma już problemy z narkotykami, skorzystaj z pomocy specjalistów. Zdobądź adresy poradni lub specjalistów w zakresie uzależnień, którzy pomogą tobie i dziecku poradzić sobie z problemem, dostępne są one na stronie www.kbpn.gov.pl. Wspólnie z terapeutą i dzieckiem ustalcie reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj.

Nie chroń dziecka przed konsekwencjami jego zachowań. Jeżeli się nie uczyło, może nawet nie zdać. To konieczny element dochodzenia do zdrowia. Nie usprawiedliwiaj nieobecności, nie tłumacz dziecka przed nauczycielami, znajomymi i rodziną. Nie wstydź się i nie ukrywaj za wszelką cenę tego problemu - to przecież może się zdarzyć w każdej rodzinie.

Jeśli dziecko podejmie terapię, będzie potrzebowało dużo cierpliwości, zrozumienia i wsparcia.

Źródło: poradnik dla rodziców - „Szukaj porozumienia ze swoim dzieckiem"